Κάποτε σε ένα κείμενο βρέθηκα να διαβάζω τις ονομασίες της θάλασσας ανάλογα με τη δύναμη του ανέμου…
(Πρόκειται για ένα κείμενο που θα βρείτε παρακάτω. )
Οι λέξεις με τις οποίες περιγράφει η ελληνική γλώσσα τη θάλασσα> γαλήνη, Θάλασσα, Μύρα, Πέλαγος… έως και Χάος ή βρύχα ανταποκρίνονται άμεσα και στην εσωτερική μας κατάσταση ή την κατάσταση στον κόσμο που μας περιβάλλει.
Όπως μέσα έτσι και έξω…
Αν θυμηθούμε πως ο άνεμος συμβολίζει συχνά στη σκέψη θα είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε γιατί η σκέψη / ειδικά στην μετακορώνα εποχή, το παγκόσμιο οικονομικό και γεωπολιτικό κλίμα που σερβίρεται από τα ΜΜΕ και το διαδύκτιο, αλλά και τις ιδιέταιρα έντονες εισερόχμενες κοσμικές ακτινοβολίες… αποτελεί συχνά τον χειρότερο και υπερεκτιμημένο οδηγό της Δύσης. *(Γνωστό πως η υπερβολή στη σκέψη… οδηγεί σε απαισιοδοξία και … κατάθλιψη… )
Για να νιώσουμε ξανά Ηρεμία και Γαλήνη οφείλουμε να στραφούμε, σαν τους ομφαλοσκόπους στο κέντρο και την Ουσία που μας συνδέει με τη Ζωή.
Αυτό, σε συνάρτηση με τον Έλλην Λόγο και την ονοματοθεσία της θάλασσας … σημαίνει να κατεβάσουμε την ταχύτητα της Σκέψης… ειδικά της αρνητικής… και να νιώσουμε ξανά ασφαλείς μέσα στο σώμα μας. Από τα 8 μποφόρ καλούμαστε να κατέβουμε στο διάστημα μεταξύ 0 και 3 μποφόρ…
Αυτό είναι το μυστικό περπάτημα του Χριστού πάνω στα κύματα…
Αυτή είναι η ουσία της επιστροφής στη δύναμη της Καρδιάς και της Αγάπης … από την υπερβολή στη σκέψη και τη Λογική… ή τις προσταγές κ επιταγές της κοινωνίας… ή των μαζών…
Αυτή τη στιγμή είναι τα αισθήματα και η ενσυναίσθηση που δίνουν το ορθό για εμάς στίγμα και όχι η πληροφορία της σκέψης που οδηγεί συχνά στην αδυναμία, τις ανησυχίες και το φόβο. Ειδικά όταν περιβαλλόμαστε από ένα σύνολο που εστιάζει ακριβώς εκεί… στο φόβο, την ανησυχία και το ΕΞΩ… το Φαίνεσθαι… κι όχι το ΕΙΝΑΙ.
Το περιβάλλον μπορεί να κάνει μεγάλη ζημιά σε έναν υψιλόσυχνο Νου… ένα άνθρωπο υψιλών κραδασμών και ευαισθησίας. Οπότε οφείλουμε να είμαστε σε επίγνωση των σχέσεων κ των σκέψεων που οδηγούν στην ασθένεια και τη νόσηση.
ΝΟΥΣ Υγιής… Εν σώματι Υγιές…
Σωστά… μα σα νοσήσει ο Νους *( ως σκέψη, φλύαρο μυαλό και λογική ) από την υπερπληροφόρηση, τις χαμηλές δονήσεις και τις τοξικές συναναστροφές θέλει δυνατή επιστροφή στο Ένστικτο / στην Κοιλιά του Βούδα… στις αισθήσεις και τα συναισθήματα.
Επιστροφή στο Ζορμπά το Βούδα… 🙂
Είναι σαφές επίσης πως πλέον καλούμαστε να συνδεθούμε με εκείνη τη λεπτή κατάσταση ΑΙΣΘΗΣΗΣ εντός μας και σύνδεσης με τη Δύναμη της ζωής και την Πίστη στον ΕΑΥΤΟ πέρα και πάνω από κάθε σκέψη που προσπαθεί να μας πείσει για οποιαδήποτε αδυναμία.
Γιατί ο φόβος κατοικεί πλέον στις σκέψεις… του μοντέρνου κ μεταμοντέρνου ανθρώπου, τον οποίο καλεί συνεχώς προς τα έξω ο γύρω κόσμος με την τρελή του ταχύτητα και απαιτήσεις.
Ο φόβος, από απλό σημάδι ότι ξεφεύγουμε από το κέντρο μας… από την ισορροπία μας, από τον εαυτό μας… *όταν δεν υπάρχει κάποιος εμφανής κύνδινος εννοείται… και η μάχη ενάντια σε αυτή τη φυσιολογική δικλειδα προστασίας… προκαλεί τις πιο βαριές και χρόνιες συμπτωματολογίες και νόσους…
Ας αγαπήσουμε ξανά τον Εαυτό μας…
Ας συγχωρέσουμε τα παλιά
Ας αποδεχτούμε τα λάθη μας…
Ας αποδεχτούμε τα Δώρα δύναμης στις Σκιές και τα σκοτάδια μας
Ας νιώσουμε συμπόνοια για τον Εαυτό μας…
κι ας βρούμε το θάρρος
να επιτρέψουμε στην αληθινή Αγάπη να μας οδηγήσει στην Ίαση.
Αυτή που έχει σα βάση της την αγάπη του Εαυτού… Έτσι ακριβώς όπως ΕΙΝΑΙ.
Με αγάπη….
Βασιλική
www.meterra.gr
Υπενθύνηση> για συμμετοχή στα μαθήματα του ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ με τη Φωτεινή Τυράσκη που ξεκινούν σύντομα μπορείτε να επικεινωνήσεται στο vasiliki@meterra.gr
Τα ονόματα της θάλασσας στην αρχαία Ελλάδα ανάλογα με την κατάστασή της α πό την επίδραση του ανέμου στην επιφάνειά της…
Με άνεμο 0 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν “Γαλήνη”…
Με άνεμο 1 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν “Αλσάλος”…
Με άνεμο 2 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν “Θάλαττα ή Θάλασσα”…
Με άνεμο 3 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν “Μύρα” έτσι γεννιούνται οι λέξεις
Λατ. Ιταλ: Mare, Γαλ: Mer, Ισπ. Πορτ.: Mar, Γερ: Meer, Ρωσ.: Mope, Φινλ.: Meri, Σλοβάκ.: Mora, Σλοβέν.: Morje, αλλά και Marin, Marina, Miror…. αλλά και Μαίρα (Νηρηίδα), από αυτή και το εβραϊκό Μυριάμ = κ υρα τής θάλασσας…
Σαν αντιδάνειο, το όνομα Μαρί α η συλλογική μνήμη το μετέτρε ψε νεότερα σε “Μαίρη”, που είν αι και ό αστέρας Σείριος… Μαρία, Μαρί να, = θάλασσα… Από την ίδια λέξη και ρίζα της “Μύρα”, έχουμε τις “Μύριοι” πολλοί όπως η θάλασσα, αλλά και “Μυρμιδόνες”…
Με άνεμο 4 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν “Πέλαγος” έτσι έχουμε τις ονομασίες “Πελασγός ” = πελαγίσιος, ταξιδευτής, Πελα γονία, Πελαγονική Χερσόνησος . ……
Με άνεμο 5 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν “Πόρος”, από το αρχ. Ελλ. ρήμα “Πείρω” = διαπερνώ, μεταβαίνω απέναντι , περνώ θάλασσα… Αλλά με τι περνώ την θάλασσα; Με πλωτό “Μέσον” Ναῦς… Από το αρχ. Ελ λ. ρήμα “Πείρω” έχουμε και τις “Πειρατής” “Πειρατεία”… Πόροι Αλός” λέγ ονται οι θαλάσσιοι δρόμοι… Όποιος ήταν μέσα στον “Πόρο” (στο πέρασμα, στον θαλασσινό δ ρόμο) και η πρόθεση που το δηλ ώνει αυτό είναι το “εν” (εντός) ήταν “έν-πορος” “έμπορος”… Από εκεί ξεκινά το εμπόριο… Γινόταν “Εύ-Πορο ς” πλούσιος δηλαδή ή αν δεν μπορούσε να ασχοληθεί με την θάλασσα ήταν “Ά-πορος” δηλ. χωρίς τα π λούτη που προσφέρει η θάλασσα. ..
Σε μια αρχαιοτάτη καταγραφή στις πινακίδες της Γραμμικής Β’ (Η Γραμμική Β είναι η πρώτη γρ αφή της ελληνικής γλώσσας, μετ αγενέστερη μορφή της Γραμμικής Α, και χρησιμοποιήθηκε στη Μυ κηναϊκή Περίοδο, από το 17ο ως τον 13ο αι. π.Χ. ) εντοπίζουμε την λέξη “ΤΑ “- “ΛΑ”- “ΣΟ” – “ΠΟ” – “ΡΟ”… Εναλλαγή των Του – Δου – Θου οδοντικών άηχων συμφώνων , είναι ο “Θαλασσοπόρος”…
Με άνεμο 6 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν “Πόντος” έτσι έχουμε το “Ποντο-Πόρο” πλοίο, Πόντιους….
Με άνεμο 7 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν “Κλύδων” έτσι έχουμε τον κλυδωνισμό…..
Με άνεμο 8 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν “Άχα”. Το Χάος (>χάfος) , κατά τους Στωικούς εκ του Χέ ω = χύνω, άχα… Έτσι λοιπόν ταξιδεύει η λέξη κ αι γίνεται Σουηδ. Δαν.: hav, Λατιν.: Aqua..
Με άνεμο 9 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν “Ρόθιον”..
Με άνεμο 10 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν “Δόν – Δάν”. Δόν -Δάν = Δόνησις… Ταξιδεύει και αυτή η λέξη και έχουμε την Τούρκ.: deniz , αλλά και εκ της “Σείσεως” συνώ νυμο της “Δονήσεως” έχουμε Αγγλ.: “Sea”, Ολλανδ.: “Zee”, Νορβ.: Sjø
Με άνεμο 11 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν “Βρύξ”..
Με άνεμο 12 μποφόρ, η θάλασσα λεγόταν “Βρύχα” αυτός που ήταν κάτω από την επιφάνεια τη ς θάλασσας, ήταν “Υπό Βρύχα” έτσι έχουμε το υποβρύχιο κλπ…
Όσο και αν καταστρέφουμε την ομορφότερ η και πληρέστερη γλώσσα του κόσμου, ευτυχώς υιοθετήθηκε και από αλλοδαπούς και μας θυμίζει πάν τα πως είναι η καλλίτερη μάνα και παιδαγωγός…
Πηγές κειμένου: Άννα Τσιροπούλου Ευσταθίου
”Ο ΕΝ ΤΗΙ ΛΕΞΕΙ ΛΟΓΟΣ” & “ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ”
και λεξικό LIDELL SCOTT.»
