Ακούμε απο καιρό πολλά και διάφορα σχετικά με τη συνείδηση και την ανύψωση της…
Σεμινάρια επί σεμιναρίων υπόσχονται να προσφέρουν άνοιγμα της συνείδησης, ανύψωση της… Σχολές και δάσκαλοι υπόσχονται εξέλιξη και λίγο έως πολύ έχουν πείσει πως πάμε για “ανάληψη”… Με μια προσεκτική όμως ματιά βλέπουμε μια κατολίσθηση της συνείδησης των περισσοτέρων ανθρώπων και ένα κλοιό να σφίγγει με τα λουριά του φόβου και να περιορίζει με όλο και πιο πονηρά μέσα την ίδια τη συνείδηση…
Η πλύση εγκεφάλου και η προπαγάνδα δεν έχουν αφήσει κανένα μέσο που να μην χρησιμοποιούν προκειμένου να ελέγξουν τη σκέψη και κυρίως τη δημιουργική φαντασία, ειδικά των νέων.
Ίσως να στενοχωρήσω κάποιους, αλλά … όχι… δεν πρόκειται να πάμε πουθενά… Δεν πρόκειται να μετακομίσουμε μαζικά σε άλλη διάσταση. Οι διαστάσεις είναι όλες ΕΔΩ. Είναι συχνότητες συνείδησης τις οποίες κατακτάς εσωτερικά. Είναι δονήσεις που η ελεύθερη οντότητα μας γεννά από μέσα προς τα έξω… Η συνείδηση είναι μια δυναμική και δημιουργική δύναμη. Εξελίσσεται όσο εκφράζεται. Μετατρέπει, μετασχηματίζει και μεταστοιχειώνει τα πάντα καθώς εκφράζεται… Και εκφράζεται ποιητικά.
Είναι η δύναμη που εμψυχώνει και διαλύει το επιβαλλόμενο κλοιό του μάτριξ.
Τη μέγιστη δυναμική της τη νιώθουν, την ανιχνεύουν και την εκφράζουν όλες οι λεγόμενες Καλές Τέχνες. Όχι αυτές που πάνε να περιορίσουν τη δημιουργική σου δύναμη στις σχολές… αλλά αυτές που σου ανοίγουν το δρόμο στο να εκφάσεις το Είναι σου…
Η συνείδηση είναι ποίηση. Είναι η ποίηση του λόγου. Η χρήση της γλώσσας με ποιητικό τρόπο. Η χρήση των χρωμάτων με ποιητικό τρόπο. Η χρήση της μουσικής με ποιητικό τρόπο. Σε μια εποχή μίμησης και προβολής του φαίνεθαι, της διαφήμησης του ακαλαίσθητου και υποστήριξης του μη μελωδικού και αρμονικού… σε μια εποχή που εισβάλλουν στα όσα βλέπεις, όσα ακούς και όσα δημιουργείς, όπου η χρήση του λόγου και της γλώσσας απομακρύνεται όχι μόνο από τις λογικές της βάσεις, αλλά και περιορίζεται και υποβαθμίζεται δεν μπορούμε να μιλάμε για άνοδο και εξέλιξη της συνείδησης. Μπορούμε να περιγράφουμε απλά την παραχάραξη της προκειμένου να ελέγχονται, όλο και περισσότερο, όλο και πιο ασφικτικά οι νόες των δημιουργικών ανθρώπων.
Στην εποχή που μονίμως αναζητούμε κι έχουμε εκπαιδευτεί επι εκατονταετίες στην επιβολή της μονοδιάστατης “λογικής” έχουμε αποκοιμήσει για καλά τη δημιουργική φαντασία, τη μέγιστη δύναμη της συνείδησης, ξεμάθαμε να διαβάζουμε ποίηση… να γράφουμε ποίηση, να σχεδιάζουμε και να δημιουργούμε, να χορεύουμε και να χαιρόμαστε την ύπαρξη μας. … Υποβαθμιστήκαμε σε μια όλο και πιο τεχνολογικά κατειλημμένη εποχή. Όμως… η συνείδηση ανθίζει, γράφει ποίηση, ζωγραφίζει… περιγράφει και βοηθά το νου να φέρνει στη γη τις ουράνιες συλλήψεις της…
Ξεβολέψου λοιπόν από τη μετριότητα και τους προγραμματισμούς επιβίωσης και γίνε ποίηση! Τότε ναι… θα βιώνεις κάθε διάσταση συνείδησης έξω από τα κουτάκια του μάτριξ… Οι ελεγκτές του σου είναι γνωστοί… είναι αυτοί που σε εμποδίζουν να βλέπεις με τα μάτια της ψυχής σου και να ζωγραφίζεις τη ζωή σου… όπως εσύ ονειρεύεσαι! <3
